Ik heb altijd uit respect meegedaan aan de Dodenherdenking op 4 mei. Dit jaar heb ik besloten om er niet meer aan mee te doen. Ik vind dat de Dodenherdenking zijn waarde heeft verloren door de hypocrisie van de samenleving. Voor mij heeft 4 mei geen zin wanneer we het opkomende fascisme en moslimhaat in Nederland gewoon zijn gang laten gaan. Daarnaast vind ik dat de geschiedenis van mijn voorouders ook herdacht moet worden. Ik wil niet meedraaien in een eurocentrische samenleving waar witte geschiedenis belangrijker is dan de niet-witte geschiedenis, waar Nederland een zeer belangrijke rol in heeft gespeeld. Ik kan niet met een stalen gezicht de slachtoffers van fascisme herdenken wanneer wij elke maand nazi’s laten rond marcheren in de Nederlandse steden onder het mom van vrijheid van meningsuiting. Hoe kunnen wij het ermee eens zijn dat dit vreselijke verleden nooit meer mag gebeuren terwijl wij ondertussen bommen op Syrië gooien? Ik doe niet meer mee aan Dodenherdenking. Ik denk dat het een veel mooier signaal is als wij een betere toekomst kunnen achterlaten voor de jongere generatie door het hedendaags fascisme te bestrijden en door te dekoloniseren. Juist omdat wij moeten leren van het verleden en niet moeten vergeten.
Christa N.Elk jaar op 4 mei herdenken wij alle oorlogsslachtoffers die in het verleden zijn gevallen en wat helaas nog steeds as we speak gebeurt. De oorsprong van onze manier van herdenken is vanuit de Tweede Wereldoorlog ontstaan, dé oorlog die het dichtst bij ons in Nederland is geweest. Moeten wij niet nog steeds dankbaar zijn voor onze vrijheid?
Blijkbaar niet! Blijkbaar ben je een hypocriet, racist, moslimhater en vind je de witte geschiedenis belangrijker dan de niet-witte. Ik vind dat grote woorden in onze samenleving met zo een diversiteit aan Nederlanders. Soms vraag ik mij af wie er nou precies zorgt voor onderscheiding. Zijn dat de ‘witte’ Nederlanders die uitgemaakt worden voor racisten, of de ‘nieuwe’ Nederlanders die zich niet thuis voelen ondanks hun Nederlandse paspoort en hun recht op Nederlander zijn, en daardoor zich bewust afscheiden van de Nederlandse maatschappij. Voordat ik iets verkeerds zeg, tegenwoordig moet je overal voor oppassen, wie ben ik? Nee ik ben ook geen volbloed ‘tata’, mijn vader is geboren in Indonesië uit Nederlands-Indische ouders. Net als Christa die naar zeggen Javaanse roots heeft. Zijn vader, mijn opa heeft meevochten in het Jappenkamp. De meeste van mijn vrienden hebben ook een andere afkomst of hebben een cocktailtje aan afkomsten. Heb ik al gezegd dat ik getrouwd ben met een moslim?
En toch blijkt het raar te zijn om elk jaar deze herdenking voort te zetten. Wat Christa dan weer niet heeft, is een Nederlandse opa die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Brabant heeft meegevochten en vrienden heeft gebombardeerd zien worden in kleine stukjes. Mijn opa heeft hierdoor post-traumatische ervaringen door geleden en dat heeft mijn moeders jeugd niet persé heel gezellig gemaakt. Daarnaast heeft mijn oma zich moeten verbergen in de schuilkelder van het PTT gebouw aan de Coolsingel in Rotterdam, terwijl zij gewoon aan het werk was werden de bommen om haar heen gedropt. Scheelde dus een haartje of mijn moeder werd nooit geboren… en ik ook niet. Mijn opa (onderstaande afbeelding) is er helaas niet meer, waarschijnlijk zijn de laatste oorlogsveteranen op 1 hand te tellen. Heb het respect om nog minstens 5 jaar te wachten om heel het ‘herdenkingsgedoe’ af te kraken!
Dan heb ik het zelfs nog niet eens over alle mensen die als kind de oorlog overleefd hebben en de directe familieleden daarvan. Wait a minute, laten we helemaal nooit meer onze herdenking afkraken! Volgens mij moeten we met zijn allen weer eens de geschiedenis induiken voor een opfriscursus.
Tijd om te beseffen dat wij vooral ook niet moeten vergeten waarom genocide nooit meer mag gebeuren! Helemaal met wat er de laatste tijd allemaal gebeurt.
Tijd om te beseffen voor de mensen met een andere achtergrond en een haat naar andere Nederlanders, als de ‘Bevrijdingsdag’ nooit was geweest dan waren jouw ouders hier ook nooit heen gekomen en had jij nooit de kansen gehad die in jouw schoot zijn geworpen.
En tijd om te beseffen wat onze oude generatie hebben moeten vechten al dan niet vrijwillig, in het nu zo makkelijke land waar we nu ons zo over druk maken om de de kleinste dingen.
Laten we met zijn allen álle oorlogsslachtoffers dus ook wereldwijd herdenken!
Voor mij dus gewoon 4 mei, tot de laatste 4 mei.
Recente reacties